Nog meer genieten - Paasvakantie
Door: Jolien Erren
Blijf op de hoogte en volg Jolien
13 April 2016 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal!
Ik wil jullie van tevoren waarschuwen dat je bij het lezen van deze blog er beter meteen wat te drinken bij kan pakken. Mijn Paasvakantie zat behoorlijk vol en ik wil jullie natuurlijk van alles laten meegenieten, dus het is een flinke blog geworden, ik ben benieuwd of er mensen zijn die überhaupt zin hebben om hem helemaal af te lezen! Daar gaat ie.
Mijn vorige blog eindigde na het vieren van mijn 20e verjaardag hier in Paramaribo. In de tussentijd heb ik nog stage gelopen, bijeenkomsten gehad van het IOL en Truus Hermans en Marianne van de HAN zijn langsgekomen om een lesje mee te kijken. We hebben ook Choi’s supermarkt ontdekt en na ongeveer 4,5 week was dit toch wel even een gift out of heaven. We hoeven nu niet meer naar de -niet zo fris ruikende- Chinese supermarkt om hier onze boodschapjes bij elkaar te sprokkelen, maar we hebben een goede supermarkt met hoog Jumbo gehalte nu. Dat Jumbo gehalte uit zich in het aantal Nederlandse producten en producten die níet over de datum zijn. Ook heb ik nog wat aan school gewerkt, gefitnest en een aantal insecten en hagedissen verjaagd uit ons eigen huis. Daarnaast hebben we nog een bezoekje gebracht aan het Surinaams museum bij Fort Zeelandia, waarbij we een rondleiding kregen van Hilde Neus. Ook waren Anouk en ik druk in de weer met het regelen van leuke tripjes voor als onze ouders kwamen.
Op 19 maart werden we om 3 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. We waren klaar om even flink te gaan ontspannen op Bonaire na een zware, zware stageperiode ;). De tickets hebben we maar twee weken van tevoren geboekt, dus erg veel tijd om er naartoe te leven hadden we niet, maar toch hadden we er wel erg veel zin in. Even een weekje zon, zee en strand! Via Frits, een ex-collega van mijn vader, hebben we een verblijf geregeld. Zonder dat we deze erbij besteld hadden, hadden we af en toe ‘huisdieren’ in de vorm van ezels in de tuin staan. Het is in Bonaire vrij normaal dat deze ezelf gewoon over straat lopen en tuinen in gaan. We hebben vooral rustig aan gedaan en genoten van het mooie zonnige weer. Aangezien het appartement ongeveer in het midden van het eiland lag, hadden we elke dag een tochtje voor de boeg met ons fietsje richting het strand. Maar eenmaal aangekomen bij onze favo beach club ‘Spice’, konden we lekker liggen op het ligbedje, zwemmen in het zwembad of de zee en genieten van een hapje en drankje. Bonaire is echt prachtig, de zee heeft helder blauw water en er zijn witte stranden, we hebben hier ook gesnorkeld en tussen scholen vissen gezwommen. Onderweg met de boot naar Klein-Bonaire hebben we ook een zeeschildpad gespot. Al met al een goed begin van de vakantie die alsmaar leuker werd.
Toen we thuis kwamen van Bonaire hadden we namelijk twee dagen om weer even te aarden in Paramaribo en daarna gingen onze tripjes weer verder. 29 en 30 maart stond het volgende tripje al op ons te wachten. Om 08:00 uur stonden Anouk, Romy, Mike, Leila en ik klaar om te vertrekken naar Brownsberg en Stoneiland. Niet veel later verscheen een busje met daarin onze friends van de Onoribolaan en Rudi Wortel, Harvey en Larry. Zij zouden ons begeleiden tijdens het tripje. We vertrokken en maakten nog een stop waar lekkere Fernandes broodjes werden gehaald. Wij kregen een vleesbroodje, wat eigenlijk te vergelijken is met een saucijzenbroodje. Dit kregen we hoogstwaarschijnlijk om de misselijkheid tegen te gaan tijdens de hobbelige rit naar de berg. Het was onderweg weer ouderwets gezellig en we zongen lekker mee op "omlaag omlaag", "no spang", "op en neer" enz.
Onderweg was het ook leuk om naar buiten te kijken, je zag heel veel bos en als je geluk had een mooie felblauwe vlinder. Het bos leek trouwens best veel op ons mooie Afferdse bos, vond ik, de andere stagiaires hadden hier hun twijfels over. Eenmaal aangekomen bij Brownsberg hadden we even tijd om ons om te kleden en op te frissen. Toen moesten we ons klaarmaken voor een hike tocht in het Amazone gebied, want dit gebied schijn je niet alleen in Brazilië, maar ook in Suriname te hebben. De heenweg was erg blubberig, glibberig, stijl en ongelijk. Het was een hele kunst om jezelf niet te laten vallen. Mike en Lucas waren dan ook zo grappig om een weddenschap af te sluiten wie er zou vallen, Anouk of ik. Maar omdat wij als twee echte helden (op sokken) de berg af gingen op het tempo van een of meerdere slakken, is het ons toch gelukt om ongehavend de berg af te komen. Eenmaal afgedaald bereikten we de prachtige Irenevallen. Het waren watervallen zoals je ze in een boekje tegenkomt, erg mooi om te zien. Omdat het die dag nogal plakkerig en benauwd was waren we wel toe aan wat verfrissing en deze vonden we onder de watervallen. Na wat foto's, verkoeling en een appeltje konden we er weer tegenaan. Er was ons al verteld dat de terugweg wat pittiger was, hier was ook zeker niet over gelogen. Na bloed, zweet en tranen, maar vooral veel zweet bereikten we de top. Het was onderweg soms wel pittig, maar als je dan weer boven bent voel je je wel weer goed. We hebben toen nog wat rijst met groenten en kip gegeten en toen vervolgden we onze tocht naar het stuwmeer bij Stoneiland. Daar zouden we ook overnachten. Dus we pakten onze spullen uit en we konden nog even rustig zitten. Iedereen douchte zich even en daarna gingen we chillen. 's Avonds gingen de jongens een potje voetballen en had meesterkok Harvey een lekker maaltje voor ons gecreëerd. We vulden onze avond met het drinken van BOCO, weerwolven, zitten bij het kampvuur en het drinken van een watermeloen cocktail. Daarna gingen we slapen en na een kort nachtje stond er nog een vaartochtje op het stuwmeer op de planning met vissen. Toen we daarvan terug waren hebben we nog even gezeten bij het meer en toen was het weer tijd om naar huis te gaan.
De volgende dag kwamen pap en mam aan in Paramaribo. Anouk en ik hebben eerst even bijgeslapen en toen zijn we rustig richting de stad gegaan. Onze ouders landden rond 16:00 uur en het duurde ook nog even voordat ze bij het hotel waren. Toen hebben we ze daar opgevangen en toen zijn Anouk en ik samen met pap en mam een klein hapje gaan eten bij zus en zo. Vervolgens zijn ze lekker naar het hotel gegaan om even bij te slapen. Het weerzien met onze ouders was fijn. Omdat we hier ons eigenlijk nooit hoeven te vervelen heb ik ze niet bewust gemist, maar na zo’n 6,5 week is het stiekem wel fijn om ze weer te zijn. ‘s Avonds zijn we met alle stagiaires eerst naar Loco geweest en vervolgens gingen we naar Havanna. Daar hebben we een gezellig avondje gehad met de nodige dansjes en drankjes.
Als je in Suriname bent, moet je natuurlijk ook even een rondje Paramaribo doen en dat stond de volgende dag op het programma, we zijn naar alle hotspots geweest en hebben ook geluncht bij Zus en Zo. Onderweg kwamen we de ouders van Anouk tegen en toen zijn we met z'n allen in een tamkas busje naar ons huisje gedaan. Deze busjes worden zo vol mogelijk gepropt en het is nogal een gedoe als iemand uit het busje moet, de halve bus moet dan ongeveer uitstappen, heel anders dan in Nederland. We hebben even ons huisje laten zien en s avonds zijn we met z'n allen gaan eten bij de Waag.
Na een dagje Paramaribo te hebben verkend stond het volgende tripje naar Galibi op de planning, samen met de familie Renkens. We verzamelden 's ochtends dichtbij Torarica. Daar moesten we nog even wachten tot het busje er was, en we reden met het busje richting Alpina. Daar stapten we op een bootje richting Frans-Guyana, hier kregen we eerst een rondleiding door een oude gevangenis, later hadden we nog even vrije tijd in Frans-Guyana zelf en konden we nog even over een marktje lopen. Toen we daar klaar waren gingen we weer verder met de voor naar Galibi. Eenmaal aangekomen dumpten we onze spullen op de kamer en aten we wat. We kregen nog een rondleiding door een Marrondorp, hier wordt alles nog op een ouderwetse manier gedaan. Alles wat ze eten is zelf gevangen, geschoten, gevist of geplant. Er stond ook een heel oude bakkerij waar we de volgende ochtend broodjes van kregen, dat was nog eens wat anders dan Bakkerij v/d Bergh. 's Avonds en 's nachts voeren we naar de zeeschildpadden toe. Erg bijzonder om te zien en zo dichtbij zo'n grote beesten te zijn, het was een mooie ervaring. We gingen rond half 2-2 uur slapen, en de volgende ochtend zaten we rond 08:00 uur aan het ontbijt. We hebben verder niet meer zoveel gedaan, de terugweg naar huis maakten we nog een aantal stops op verschillende plekken. Eenmaal terug in Paramaribo hebben we nog even gezwommen, geskyped met Anouk en uit eten geweest met de familie Renkens.
Zondags kwamen we terug van Galibi en maandag hadden we een tripje met ons gezin, Anouks gezin, Romy's gezin, Anke & Leila. We gingen eerst naar de vlindertuin, dit was mooi en interessant om te zien. We vervolgden onze tocht naar een pottenbakkerij, hier heb ik twee potjes voor oma gekocht die ze kan gebruiken als vaasjes. Daarna gingen we naar de Colakreek, hier hebben we gezwommen en ook eindelijk weer gevolleyd. Door het ruwe zand en mijn fanatisme zijn wel mijn knieën kapot, maar je moet er wat voor over hebben. 's Avonds hebben we met z'n allen en Mathijs gegeten bij Bar Zuid.
Na al die tripjes hebben we een rustig dagje gehad en lekker gezwommen bij het zwembad van het hotel. Dit, met in het achterhoofd dat het volgende tripje ook weer op ons staat te wachten. 6,7 en 8 april ging ik namelijk met pap en mam naar het Anaula resort, bij Nieuw-Aurora, district Sipaliwini. Toen we na een busreis van 3 uur en een boottocht van 1 uur aankwamen, stond het eten natuurlijk al voor ons klaar. Want dat is iets wat mij duidelijk is geworden na de tripjes die ik tot nu toe heb gehad. Buiten het programma om, staat ook het eten hoog op de prioriteitenlijst. Anaula is echt een prachtig resort gelegen midden in de jungle in het binnenland. We begonnen met het zwemmen in de Sula, dat is een stroomversnelling in de Surinamerivier. Daarna hebben we nog lekker in de zon gelegen en gezwommen in het zwembad. ’s Avonds stond er nog een kaaimannentocht op de planning. De volgende ochtend stond het ontbijt voor ons klaar en werden we vergezeld door een aantal aapjes in de bomen. Na een stevig ontbijt waren we klaar voor de dorpswandeling in (klein) Aurora. Hier was het erg bijzonder om te zien hoe de mensen in dit marrondorpje leefden. Je ziet enorm grote verschillen als je hen vergelijkt met het leven hier in de stad en zeker met het leven in Nederland. Maar ook onderling zijn er erg grote verschillen tussen de mensen. We hebben ook de polikliniek, het vliegveld (grasveld) en de school mogen bezoeken. Toen hadden we even wat vrije tijd die je zelf kon invullen met in de zon liggen, zwemmen of natuurlijk hangmatteren (spreek uit als: hang-mat-tee-ren). En daarna hadden we een mooie boswandeling waar we de mooie natuur zagen en we werden een hele tijd gevolgd door een aantal aapjes. ’s Avonds was er nog een optreden van Tranga Faya, wat sterk vuur betekent, dit waren locals die zelf muziek maakten en dansten, zij verzorgden de culturele avond. Anaula resort was werkelijk een paradijsje op aarde, je kunt je bijna niet beseffen dat het zo luxe kan zijn midden in de jungle en het contrast met het dorpje was dan ook erg bijzonder.
Dit erg lange verhaal omschrijft mijn superlange, gezellige, bijzondere en fijne Paasvakantie. Ik kan er nu weer even tegenaan om het gewone leventje hier weer op te pakken. En ondanks dat het schoolwerk, de projecten en stage weer begint, voelt het leven hier altijd een beetje als vakantie. Oh en als klapper op de vuurpijl om dit mooie verhaal nóg mooier te maken, er staan alweer allemaal nieuwe tripjes geplant én de tickets voor Curaçao zijn geboekt. Voor degenen die denken dat het geld hier op mijn rug of aan een boom groeit, helaas is dat niet waar. Máár de koers wordt voor ons wel steeds gunstiger én ik ga in de zomer natuurlijk weer gezellig werken bij ’t Rimpelt én misschien ook wel Old Inn, dus dat gaat goedkomen.
Tot de volgende blog en een dikke knuffel vanuit Paramaribo!
Ik wil jullie van tevoren waarschuwen dat je bij het lezen van deze blog er beter meteen wat te drinken bij kan pakken. Mijn Paasvakantie zat behoorlijk vol en ik wil jullie natuurlijk van alles laten meegenieten, dus het is een flinke blog geworden, ik ben benieuwd of er mensen zijn die überhaupt zin hebben om hem helemaal af te lezen! Daar gaat ie.
Mijn vorige blog eindigde na het vieren van mijn 20e verjaardag hier in Paramaribo. In de tussentijd heb ik nog stage gelopen, bijeenkomsten gehad van het IOL en Truus Hermans en Marianne van de HAN zijn langsgekomen om een lesje mee te kijken. We hebben ook Choi’s supermarkt ontdekt en na ongeveer 4,5 week was dit toch wel even een gift out of heaven. We hoeven nu niet meer naar de -niet zo fris ruikende- Chinese supermarkt om hier onze boodschapjes bij elkaar te sprokkelen, maar we hebben een goede supermarkt met hoog Jumbo gehalte nu. Dat Jumbo gehalte uit zich in het aantal Nederlandse producten en producten die níet over de datum zijn. Ook heb ik nog wat aan school gewerkt, gefitnest en een aantal insecten en hagedissen verjaagd uit ons eigen huis. Daarnaast hebben we nog een bezoekje gebracht aan het Surinaams museum bij Fort Zeelandia, waarbij we een rondleiding kregen van Hilde Neus. Ook waren Anouk en ik druk in de weer met het regelen van leuke tripjes voor als onze ouders kwamen.
Op 19 maart werden we om 3 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. We waren klaar om even flink te gaan ontspannen op Bonaire na een zware, zware stageperiode ;). De tickets hebben we maar twee weken van tevoren geboekt, dus erg veel tijd om er naartoe te leven hadden we niet, maar toch hadden we er wel erg veel zin in. Even een weekje zon, zee en strand! Via Frits, een ex-collega van mijn vader, hebben we een verblijf geregeld. Zonder dat we deze erbij besteld hadden, hadden we af en toe ‘huisdieren’ in de vorm van ezels in de tuin staan. Het is in Bonaire vrij normaal dat deze ezelf gewoon over straat lopen en tuinen in gaan. We hebben vooral rustig aan gedaan en genoten van het mooie zonnige weer. Aangezien het appartement ongeveer in het midden van het eiland lag, hadden we elke dag een tochtje voor de boeg met ons fietsje richting het strand. Maar eenmaal aangekomen bij onze favo beach club ‘Spice’, konden we lekker liggen op het ligbedje, zwemmen in het zwembad of de zee en genieten van een hapje en drankje. Bonaire is echt prachtig, de zee heeft helder blauw water en er zijn witte stranden, we hebben hier ook gesnorkeld en tussen scholen vissen gezwommen. Onderweg met de boot naar Klein-Bonaire hebben we ook een zeeschildpad gespot. Al met al een goed begin van de vakantie die alsmaar leuker werd.
Toen we thuis kwamen van Bonaire hadden we namelijk twee dagen om weer even te aarden in Paramaribo en daarna gingen onze tripjes weer verder. 29 en 30 maart stond het volgende tripje al op ons te wachten. Om 08:00 uur stonden Anouk, Romy, Mike, Leila en ik klaar om te vertrekken naar Brownsberg en Stoneiland. Niet veel later verscheen een busje met daarin onze friends van de Onoribolaan en Rudi Wortel, Harvey en Larry. Zij zouden ons begeleiden tijdens het tripje. We vertrokken en maakten nog een stop waar lekkere Fernandes broodjes werden gehaald. Wij kregen een vleesbroodje, wat eigenlijk te vergelijken is met een saucijzenbroodje. Dit kregen we hoogstwaarschijnlijk om de misselijkheid tegen te gaan tijdens de hobbelige rit naar de berg. Het was onderweg weer ouderwets gezellig en we zongen lekker mee op "omlaag omlaag", "no spang", "op en neer" enz.
Onderweg was het ook leuk om naar buiten te kijken, je zag heel veel bos en als je geluk had een mooie felblauwe vlinder. Het bos leek trouwens best veel op ons mooie Afferdse bos, vond ik, de andere stagiaires hadden hier hun twijfels over. Eenmaal aangekomen bij Brownsberg hadden we even tijd om ons om te kleden en op te frissen. Toen moesten we ons klaarmaken voor een hike tocht in het Amazone gebied, want dit gebied schijn je niet alleen in Brazilië, maar ook in Suriname te hebben. De heenweg was erg blubberig, glibberig, stijl en ongelijk. Het was een hele kunst om jezelf niet te laten vallen. Mike en Lucas waren dan ook zo grappig om een weddenschap af te sluiten wie er zou vallen, Anouk of ik. Maar omdat wij als twee echte helden (op sokken) de berg af gingen op het tempo van een of meerdere slakken, is het ons toch gelukt om ongehavend de berg af te komen. Eenmaal afgedaald bereikten we de prachtige Irenevallen. Het waren watervallen zoals je ze in een boekje tegenkomt, erg mooi om te zien. Omdat het die dag nogal plakkerig en benauwd was waren we wel toe aan wat verfrissing en deze vonden we onder de watervallen. Na wat foto's, verkoeling en een appeltje konden we er weer tegenaan. Er was ons al verteld dat de terugweg wat pittiger was, hier was ook zeker niet over gelogen. Na bloed, zweet en tranen, maar vooral veel zweet bereikten we de top. Het was onderweg soms wel pittig, maar als je dan weer boven bent voel je je wel weer goed. We hebben toen nog wat rijst met groenten en kip gegeten en toen vervolgden we onze tocht naar het stuwmeer bij Stoneiland. Daar zouden we ook overnachten. Dus we pakten onze spullen uit en we konden nog even rustig zitten. Iedereen douchte zich even en daarna gingen we chillen. 's Avonds gingen de jongens een potje voetballen en had meesterkok Harvey een lekker maaltje voor ons gecreëerd. We vulden onze avond met het drinken van BOCO, weerwolven, zitten bij het kampvuur en het drinken van een watermeloen cocktail. Daarna gingen we slapen en na een kort nachtje stond er nog een vaartochtje op het stuwmeer op de planning met vissen. Toen we daarvan terug waren hebben we nog even gezeten bij het meer en toen was het weer tijd om naar huis te gaan.
De volgende dag kwamen pap en mam aan in Paramaribo. Anouk en ik hebben eerst even bijgeslapen en toen zijn we rustig richting de stad gegaan. Onze ouders landden rond 16:00 uur en het duurde ook nog even voordat ze bij het hotel waren. Toen hebben we ze daar opgevangen en toen zijn Anouk en ik samen met pap en mam een klein hapje gaan eten bij zus en zo. Vervolgens zijn ze lekker naar het hotel gegaan om even bij te slapen. Het weerzien met onze ouders was fijn. Omdat we hier ons eigenlijk nooit hoeven te vervelen heb ik ze niet bewust gemist, maar na zo’n 6,5 week is het stiekem wel fijn om ze weer te zijn. ‘s Avonds zijn we met alle stagiaires eerst naar Loco geweest en vervolgens gingen we naar Havanna. Daar hebben we een gezellig avondje gehad met de nodige dansjes en drankjes.
Als je in Suriname bent, moet je natuurlijk ook even een rondje Paramaribo doen en dat stond de volgende dag op het programma, we zijn naar alle hotspots geweest en hebben ook geluncht bij Zus en Zo. Onderweg kwamen we de ouders van Anouk tegen en toen zijn we met z'n allen in een tamkas busje naar ons huisje gedaan. Deze busjes worden zo vol mogelijk gepropt en het is nogal een gedoe als iemand uit het busje moet, de halve bus moet dan ongeveer uitstappen, heel anders dan in Nederland. We hebben even ons huisje laten zien en s avonds zijn we met z'n allen gaan eten bij de Waag.
Na een dagje Paramaribo te hebben verkend stond het volgende tripje naar Galibi op de planning, samen met de familie Renkens. We verzamelden 's ochtends dichtbij Torarica. Daar moesten we nog even wachten tot het busje er was, en we reden met het busje richting Alpina. Daar stapten we op een bootje richting Frans-Guyana, hier kregen we eerst een rondleiding door een oude gevangenis, later hadden we nog even vrije tijd in Frans-Guyana zelf en konden we nog even over een marktje lopen. Toen we daar klaar waren gingen we weer verder met de voor naar Galibi. Eenmaal aangekomen dumpten we onze spullen op de kamer en aten we wat. We kregen nog een rondleiding door een Marrondorp, hier wordt alles nog op een ouderwetse manier gedaan. Alles wat ze eten is zelf gevangen, geschoten, gevist of geplant. Er stond ook een heel oude bakkerij waar we de volgende ochtend broodjes van kregen, dat was nog eens wat anders dan Bakkerij v/d Bergh. 's Avonds en 's nachts voeren we naar de zeeschildpadden toe. Erg bijzonder om te zien en zo dichtbij zo'n grote beesten te zijn, het was een mooie ervaring. We gingen rond half 2-2 uur slapen, en de volgende ochtend zaten we rond 08:00 uur aan het ontbijt. We hebben verder niet meer zoveel gedaan, de terugweg naar huis maakten we nog een aantal stops op verschillende plekken. Eenmaal terug in Paramaribo hebben we nog even gezwommen, geskyped met Anouk en uit eten geweest met de familie Renkens.
Zondags kwamen we terug van Galibi en maandag hadden we een tripje met ons gezin, Anouks gezin, Romy's gezin, Anke & Leila. We gingen eerst naar de vlindertuin, dit was mooi en interessant om te zien. We vervolgden onze tocht naar een pottenbakkerij, hier heb ik twee potjes voor oma gekocht die ze kan gebruiken als vaasjes. Daarna gingen we naar de Colakreek, hier hebben we gezwommen en ook eindelijk weer gevolleyd. Door het ruwe zand en mijn fanatisme zijn wel mijn knieën kapot, maar je moet er wat voor over hebben. 's Avonds hebben we met z'n allen en Mathijs gegeten bij Bar Zuid.
Na al die tripjes hebben we een rustig dagje gehad en lekker gezwommen bij het zwembad van het hotel. Dit, met in het achterhoofd dat het volgende tripje ook weer op ons staat te wachten. 6,7 en 8 april ging ik namelijk met pap en mam naar het Anaula resort, bij Nieuw-Aurora, district Sipaliwini. Toen we na een busreis van 3 uur en een boottocht van 1 uur aankwamen, stond het eten natuurlijk al voor ons klaar. Want dat is iets wat mij duidelijk is geworden na de tripjes die ik tot nu toe heb gehad. Buiten het programma om, staat ook het eten hoog op de prioriteitenlijst. Anaula is echt een prachtig resort gelegen midden in de jungle in het binnenland. We begonnen met het zwemmen in de Sula, dat is een stroomversnelling in de Surinamerivier. Daarna hebben we nog lekker in de zon gelegen en gezwommen in het zwembad. ’s Avonds stond er nog een kaaimannentocht op de planning. De volgende ochtend stond het ontbijt voor ons klaar en werden we vergezeld door een aantal aapjes in de bomen. Na een stevig ontbijt waren we klaar voor de dorpswandeling in (klein) Aurora. Hier was het erg bijzonder om te zien hoe de mensen in dit marrondorpje leefden. Je ziet enorm grote verschillen als je hen vergelijkt met het leven hier in de stad en zeker met het leven in Nederland. Maar ook onderling zijn er erg grote verschillen tussen de mensen. We hebben ook de polikliniek, het vliegveld (grasveld) en de school mogen bezoeken. Toen hadden we even wat vrije tijd die je zelf kon invullen met in de zon liggen, zwemmen of natuurlijk hangmatteren (spreek uit als: hang-mat-tee-ren). En daarna hadden we een mooie boswandeling waar we de mooie natuur zagen en we werden een hele tijd gevolgd door een aantal aapjes. ’s Avonds was er nog een optreden van Tranga Faya, wat sterk vuur betekent, dit waren locals die zelf muziek maakten en dansten, zij verzorgden de culturele avond. Anaula resort was werkelijk een paradijsje op aarde, je kunt je bijna niet beseffen dat het zo luxe kan zijn midden in de jungle en het contrast met het dorpje was dan ook erg bijzonder.
Dit erg lange verhaal omschrijft mijn superlange, gezellige, bijzondere en fijne Paasvakantie. Ik kan er nu weer even tegenaan om het gewone leventje hier weer op te pakken. En ondanks dat het schoolwerk, de projecten en stage weer begint, voelt het leven hier altijd een beetje als vakantie. Oh en als klapper op de vuurpijl om dit mooie verhaal nóg mooier te maken, er staan alweer allemaal nieuwe tripjes geplant én de tickets voor Curaçao zijn geboekt. Voor degenen die denken dat het geld hier op mijn rug of aan een boom groeit, helaas is dat niet waar. Máár de koers wordt voor ons wel steeds gunstiger én ik ga in de zomer natuurlijk weer gezellig werken bij ’t Rimpelt én misschien ook wel Old Inn, dus dat gaat goedkomen.
Tot de volgende blog en een dikke knuffel vanuit Paramaribo!
-
13 April 2016 - 17:30
Anouk Volleberg:
Leuk verslag Jolien! Vooral lekker genieten nog de komende maanden :)
Veel liefs -
13 April 2016 - 18:13
Tiny Krebbers:
Wat een mooi verslag Jolien.
Geniet er nog maar van.
Gr Tiny -
13 April 2016 - 18:33
Merle:
Mijn half uur pauze is om na het lezen van dit bericht!
Leuk verhaal en je hebt heerlijk kunnen genieten.
Geniet van alle tijd die je nog hebt!
Dikke kus! -
13 April 2016 - 18:39
Anny Van Der Heyden:
Helemaal gelezen hoor Jolien Wat een mooi verslag. Veel gezien waar je misschien anders nooit naar toe zou gaan. Zeker als ik de foto"s van de wandeling in het bos zie. En heerlijk dat je ouders erbij waren.Nog lekker genieten de komende maanden .
Gr Anny -
13 April 2016 - 22:24
Marlijn:
Ik kan wel zeggen dat ik jaloers word alleen al bij het lezen van jou leuke blogs!
Geniet nog van al het leuke wat je te wachten staat! En het lezen van zo'n mega blog is geen straf. -
13 April 2016 - 23:55
Jacqueline:
Ha meisje,
Wat heb je alles weer op een leuke manier verwoord, erg mooi om te lezen.
Wij hebben genoten van de tijd in Suriname en het was erg fijn om jou live te zien.
Dit is een bijzondere tijd die wij, en ik weet zeker ook jij, nooit meer vergeet.
Geniet nog van alle dingen die je nog gaat doen.
XXX mam -
14 April 2016 - 08:34
Kees-Jan:
Hallo Jolien,
Ik was nog nooit op Bonaire, maar daar moet ik dus ook dringend heen! Klinkt allemaal erg leuk, mooi en gezellig.
Was het moeilijk om weer aan het zware, zware stage-werk te gaan? Ik geloof dat dat wel meevalt... ;-)
Groetjes!
Kees-Jan -
14 April 2016 - 13:10
Lian Van Lin:
He Jootje,
Wat een prachtig verhaal heb je weer geschreven!!!!
Leuk om te lezen, jammer dat ik op het werk ben en er geen wijntje bij kan drinken.
Maar gelukkig geef ik niet zoveel om alcohol.
groetjes en tot Skype,
X Lian -
14 April 2016 - 16:22
Truus:
Anouk,
Je hebt je beslist niet verveeld. Wat heb jij een mooie trips gemaakt. Je hebt vast genoeg energie opgedaan voor het tweede deel van je buitenlandstage.
Truus -
14 April 2016 - 17:09
Jolien Erren:
Dankjewel allemaal voor de leuke reacties. Genieten ga ik zeker nog meer doen, ook al ben ik daar nooit mee gestopt hier. Kees-Jan, de stage was ook wel weer leuk hoor om te hebben, toch even weer een normaal ritme. Lian, nee ik hou er ook niet zo van gelukkig ;) Spreek je snel xx En Truus dankje, dat klopt!! -
14 April 2016 - 19:01
Anja Lamers:
Jolien wat een mooi verslag van al je belevenissen , ik moet zeggen dat voor mij de verslagen nooit te lang zijn, ik vind het altijd leuk om te lezen wat iemand meemaakt. Sluit al je herinneringen in je hart, en geniet want waarschijnlijk maak je zoiets maar een keer in je leven mee. Ga zo veel mogelijk leuke dingen doen. Nogmaals het was een mooi verslag en ik wens je nog veel belevenissen en heel veel plezier.
Liefs Anja en Wim. -
15 April 2016 - 15:05
Jolien Erren:
Ha Anja en Wim! Dankjewel, fijn dat je het leuk vindt om te lezen! Ik maak heel veel herinneringen hier en inderdaad die moet je koesteren. Dankjewel dat gaat goed komen! Veel liefs terug! -
28 April 2016 - 16:35
Els Janssen.:
Ha Jolien, lange blog, maar super leuk om te lezen, heerlijk dat jullie zo veel leuke dingen zien en doen,echt genieten, ook leuk, de dagen met Pap en Mam, maak er nog n mooie tijd van, gr van Els.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
